مثل این است که به عنوان یک «آشپز مشهور» در تمامی سخنرانی‌هایت مدام از تاریخچه و اهمیت آشپزی حرف بزنی و مدام آن‌هایی را که به ضرورت یادگیری آشپزی واقف نیستند به یادگیری آن دعوت کنی و لابلای سخنرانی‌هایت حتی روش یادگیری و آموزش آشپزی را گوش‌زد کنی و جزییات لحظه لحظه‌ی احساسات یک آشپز در حین آشپزی را توصیف کنی.

بی آن‌که دستور طبخ حتی یک غذای ساده را آموزش داده باشی؛
و بی آن‌که کسی دست‌پختت را یک بار چشیده باشد.