امروز که بعد از پانزده سال دوباره این برنامه‌ی تبلیغی تلویزیونی را دیدم، علاوه بر تداعی خاطرات و زنده شدن یاد لحظات خاص نوجوانی در دهه هفتاد، نکته‌های ریز و دقیقی از ساختار این برنامه توجهم را جلب کرد:

• استفاده از شعر کلاسیک، ساده فهم و درست از نظر ادبی
  
• داستان پردازی برای ارایه‌ی پیام
  
• تنوع موقعیتی و مکانی (کلاس درس، پارک، خانه، آشپزخانه، بیمارستان)
• تنوع و تعدد بازیگر (هم دختر و هم پسر)
  
• ترکیب هدفمند شخصیت‌های واقعی و پویانمایی
• عدم سوء استفاده از کودکان در شهوانی کردن تبلیغ
• عدم سوء استفاده از موسیقی در مطرب و مهیج کردن تبلیغ
  
• توجه به خانواده محوری و مدرسه محوری در‌ تربیت
• رعایت طرح درس یک جلسه آموزشی (یادآوری مطلب گذشته، ارایه پیام جدید، ذکر مثال، یادآوری پیام جدید در انتها)
• تأثیرگذار کردن درک پیام با درگیر کردن احساسات مخاطب در انتها (صحنه بیمارستان)
  
• هشدار دهندگی در عین دوست داشتنی بودن
• و ...
  

مدت‌ها بود که به این فکر می کردم که آیا می‌شود تبلیغ کرد و اغوا نکرد؟ دعوت کرد و گول نزد؟ ترغیب کرد و افراط نکرد؟ به نظرم این نماهنگ تبلیغی آقای ایمنی نمونه‌ی کامل و آموزنده‌ای از پیمودن مسیر بومی و اخلاقی در تبلیغات است.
*
شما از این تبلیغ چه خاطراتی دارید؟ چه برداشتی دارید؟ راستی پیرمردها کجای مجلس نشسته‌اند؟