باید لحظاتی مثل همین یکی دو ساعت لابلای زندگی آدم باشد تا احساس زنده بودن بکند.
همین لحظاتی که چند تا آدم خوب دور و برت می‌نشینند و در ظاهر می‌توانی کمک‌شان کنی.

بچه‌های خوب؛ دغدغه‌های خوب؛ کارهای خوب.