اقتراح در عربی معاصر به معنای «ابتکار» و «نوآوری» است. اگرچه در محاورات فُصحی و عامه دقیقا به معنای «پیشنهاد» بوده و اغلب هم به همین معنا به صورت مفرد و جمع (اقتراحات) به کار می رود. «طلب کردن» فقط در صورتی می تواند معنای اقتراح باشد که بر سر فعل حرف «علی» آمده باشد. ضمن آنکه در این صورت به نوعی استعلاء در معنای اقتراح خواهد بود. مثلا گفته شود: «اقترحتُ علی زیدٍ کتابَه» یعنی «کتاب زید را آمرانه طلب کردم».
منبع:مسموعات شخصی و نیز فرهنگ معاصر عربی-فارسی آذرتاش آذرنوش
خیلی مطلب خوبی بود. اما زبان شناس ها به این میگن: تاریخچه ی لغت. یه چیزی تو مایه های باستان شناسی!
الان اقتراح در عرف مطبوعات ما همین معنی طلب کردن میده. همه هم دقیقا می فهمن یعنی چی؛ بدون این که یک کلمه باستان شناسی خونده باشن.
من تاریخ لغت نگفتم، بلکه معنای اون رو در زبان مبدأ در زمان معاصر توضیح دادم. مثل خیلی کلمات دیگه که در اصل عربی هستند و بعد از ورودشون به زبان فارسی در معنایی غیر از معنای موضوع له استعمال شدند.
مثلا کلمه «مخابرات» که در زبان عربی به معنای سازمان اطلاعاتی و جاسوسی است. یا «استثمار» که در زبان عربی به معنای سرمایه گذاری است و به هیچ وجه مفهوم سلبی نداره و دهها بلکه صدها مثال دیگه که در نوع خودش موضوع جالبیه برای مطالعه و تدقیق.
اگر اقتراح به این معنایی که گفتید در عرف مطبوعات استفاده میشه پس با استعمال عربی اون تفاوت داره.
منبع:مسموعات شخصی و نیز فرهنگ معاصر عربی-فارسی آذرتاش آذرنوش