روی میز خالی من
يكشنبه ۱۷ ارديبهشت ۱۳۹۱
هفدهم اردیبهشت بود: یک سفر خستهکننده، دو جلسهی موفقیتآمیز، روال عادی زندگی.
*
میخواستم امروز در تجلیل از مقام آدمیزاد بنویسم. فهرست بلندبالای آدمهایی که با آنها سر و کار دارم و نمیتوانم ازشان تقدیر کنم آماده کرده بودم. زیاد بودند؛ خیلی زیاد. نشد که بنویسم.
این را به فال نیک بگیرم یا بد؟
*
[...]
یک چیز تلخی نوشته بودم که پاک کردم.
بماند.