برای هر شصت و یکی، سال نود و یک، هر لحظه و هر ساعتش خسارت‌بار است:

ای که سی سال رفت و در خوابی
مگر این چند روزه دریابی

**
حساب کن همین امروز صبح ناهید ویرش گرفته باشد که سه ساعت از جلوی خورشید رژه برود.
رفت تا صد سال دیگر. صد سال. می‌فهمی؟