خوشحالم که امروز نوجوانان و جوانانی که به نوشتن علاقمند هستند مجلات خوبی برای خواندن دارند.
یک سالی می‌شود که مشتری ثابت «همشهری داستان» هستم. کاری متوازن و معقول از تیمی خوش‌قریحه و حرفه‌ای که مسلمانند و به حسن و قبح ذاتی افعال معتقدند!
اما این هفته به توصیه‌ی برادری عزیز شماره‌ی آخر «داستان» را ورق زدم. انصافاً متحیرم کرد. همه‌ی اعتدال و میانه‌روی بچه‌های همشهری را با نوعی تعهد انقلابی گره زده‌اند و محصولی باکیفیت تحویل داده‌اند.

حالا که این دو را در کنار هم مقایسه می‌کنم می‌توانم بگویم: «نیمه‌ی تهرانی وجودم همشهری داستان را بیشتر می‌پسندد و نیمه‌ی قمی وجودم ماهنامه‌ی داستان را.» البته خواندن هر دو را به دوستان خوبم توصیه می کنم.