یه شب با کاروانی اومدم تو مناطق جنگی. شب تو جایی موندیم و مستقر شدیم. شب به خواب رفتم. خواب دیدم آقای آوینی اومد. تو خواب باهاش حرف زدم. درد دلامو گفتم. بعد بهش گفتم آقا سید خیلی دوست داشتم وقتی تو زنده بودی ببینمت ولی توفیق نشد. تو خواب به من گفتش نگران نباش. فردا ساعت ۸ صبح بیا سر پل کرخه منتظرتم.

صبح بلند شدم مثل من ٍ بیچاره که هوز به زنده بودن شهید شک دارم گفتم این چه خوابی بود؟این که خیلی وقته شهید شده!! گفتم حالا برم ببینم چی میشه. بلند شدم رفتم سر قراری که با من گذاشته بود. نیم ساعت دیر رسیدم و دیدم خبری از آوینی نیست! داشتم مطمئن می شدم که خواب و خیاله. سربازی که اون نزدیکی نگهبانی میداد اومد نزدیک من گفت آقا شما منتظر کسی هستین؟

گفتم آره با یکی از رفقا قرار داشتم. گفت چه شکلی بود؟ براش توصیف کردم. گفت عجب! رفیقت اومد اینجا تا ساعت ۸ منتظر شد نیومدی بعد که میخواست بره اومد پیش من گفت یه کسی میاد با این مشخصات با این قیافه. بهش بگو آقا مرتضی اومد خیلی منتظر شد نیومدی کار داشت رفت و با انگشتش کنار این پل یه چیزی نوشته برو بخون..

میگفت به خدا رفتم دیدم کنار پل با انگشتش خود مرتضی آوینی نوشته :

" فلانی آمدیم نبودید..وعده ما بهشت.. (سید مرتضی آوینی) "

+بخشی از روایتهای حاج آقا بیات از طلائیه...