در ره منزل لیلی (14)
سه شنبه ۴ آبان ۱۳۸۹
مرگ آغاز حیاتی دیگر است؛ حیاتی که دیگر با فنا و مرگ در آمیخته نیست. حیاتی بی مرگ و مطلق. زندگی این عالم در میان دو عدم معنا می گیرد؛ عالم پس از مرگ همان عالم پیش از تولد است و انسان در بین این دو عدم فرصت زیستن دارد. زندگی دنیا با مرگ در آمیخته است؛ روشنایی هایش با تاریکی، شادی هایش با رنج، خنده هایش با گریه، پیروزی هایش با شکست، زیبایی هایش با زشتی، جوانی اش با پیری و بالاخره وجودش با عدم.
حقیقت این عالم فنا است و انسان را نه برای فنا، که برای بقا آفریده اند: «خلقتم للبقا لا للفناء واسمعو دعوه الموت آذانکم قبل ان یدعی بکم»؛ دعوت مرگ را به گوش گیرید، پیش از آنکه مرگ شما را فرا خواند...
به سخن علی علیه السلام گوش بسپاریم:
«دلهاتان را از دنیا بیرون کنید، پیش از آنکه بدن های شما را از آن بیرون ببرند.»
سیدمرتضی آوینی
سر رسید دیجیتال من به این زودی ها به روز نمی شود. البته بخش نکته ها فعال است؛ اما بعد از سفر به آن سر می زنم.عالمی دیگر بباید ساخت وز نو آدمی...
خداحافظ
چیزایی که برای الانت نوشتم رو اینجا گذاشتم:
http://booneha.blogfa.com/post-43.aspx
روزی که پرواز داشتی!
ان شاالله عالمی دیگر ساخته باشند برایت و آدمی...
............................
الان حال کسی رو دارم که پی کی داره, بعد یه بنز دادن بهش گفتن سوار نشو! فقط برو چندوقت یه بار توشو دستمال بکش!!!
(: