ارگ نفرین شده
يكشنبه ۵ دی ۱۳۸۹
بم در من اتفاق افتاد.
نوروز هشتاد و دو، در راه برگشت از سفر جهادی زابل، شبِ دوازدهم فروردین در نمازخانه ی کمیته امداد شهر بم خوابیدیم و صبح به دیدن ارگ رفتیم.
همان شب خواب عجیبی دیدم که تا چند روز گیجم کرده بود و یادداشتی که از تماشای ارگ نوشته ام کاملاً این حس گیجی و عصبیت و ناراحتی را بروز می دهد. خواب ویرانی و مرگ و خاک و طوفان شن و پارچه های سفید و ما چند نفر که لابلای خاک و باد دست و پای بیهوده می زنیم. همین حالا که این جملات را می نویسم تصاویر این خواب در ذهنم مجسم است.
به یک سال نکشید که بم دروازه ی ورود روح من از جوانی به میانسالی شد. ذکر وقایع پنجم دی هشتاد و دو تا پنجم اردیبهشت هشتاد و سه در حوصله ی هیچ دفتری نیست.
...
فکر می کنم باید «هماورد ارگ نفرین شده» را بخوانید.
پ.ن:
برای پیدا کردن آن نوشته ی قدیمی، تمام وبلاگ های هشت سال گذشته ام را گشتم. مطمئن بودم که قبلاً منتشر شده است. اما نبود. شاید خواب دیده ام. شاید!
البته این ولگردی، ثمرات جالبی داشت که در روزهای بعد خواهم گفت.
نوروز هشتاد و دو، در راه برگشت از سفر جهادی زابل، شبِ دوازدهم فروردین در نمازخانه ی کمیته امداد شهر بم خوابیدیم و صبح به دیدن ارگ رفتیم.
همان شب خواب عجیبی دیدم که تا چند روز گیجم کرده بود و یادداشتی که از تماشای ارگ نوشته ام کاملاً این حس گیجی و عصبیت و ناراحتی را بروز می دهد. خواب ویرانی و مرگ و خاک و طوفان شن و پارچه های سفید و ما چند نفر که لابلای خاک و باد دست و پای بیهوده می زنیم. همین حالا که این جملات را می نویسم تصاویر این خواب در ذهنم مجسم است.
به یک سال نکشید که بم دروازه ی ورود روح من از جوانی به میانسالی شد. ذکر وقایع پنجم دی هشتاد و دو تا پنجم اردیبهشت هشتاد و سه در حوصله ی هیچ دفتری نیست.
...
فکر می کنم باید «هماورد ارگ نفرین شده» را بخوانید.
پ.ن:
برای پیدا کردن آن نوشته ی قدیمی، تمام وبلاگ های هشت سال گذشته ام را گشتم. مطمئن بودم که قبلاً منتشر شده است. اما نبود. شاید خواب دیده ام. شاید!
البته این ولگردی، ثمرات جالبی داشت که در روزهای بعد خواهم گفت.
