سالِ عزیزِ کشتیِ نوح
سالِ یک را که پشت سر گذاشتیم باید «سال چهل» مینامیدم که -پریشان بودم و- ننامیدم و خودش -چنان که دانستید- نامش را «سال عزیز» گذاشت و رفت و دل ما را هم با خودش برد.
وقتی سالِ یک سالِ عزیز باشد، از آن پس، تمامی سالهای قرن، سالِ عزیز خواهد بود: سالِ عزیزِ دو، سالِ عزیزِ سه، سالِ عزیزِ چهار تا آخر.
...
در سالِ عزیزِ دو، اول و وسط و آخر همت من بر تکمیل بنای کشتی نوح نبی علیهالسلام خواهد بود. این را با صدای بلند میگویم و مینویسم که یادم بماند و یادتان بماند که حجت بر ما تمام است که این خانهی نجات را با دقت و با کیفیت و با زیبایی بنا کنیم و تمام کنیم که آنگاه که گاهِ آن شد، جفت جفت بر آن سوار شوند و از هلاکت رهایی یابند.
کشتی ناتمام به کار طوفان نمیآید؛ کشتی سست به کار آخرالزمان نمیآید و کشتی باید که تا قبل از جوشیدن آب از زمین، کمال یابد.
بشتابید برادران که فردا وقت تأسف نیست.