از هیچ یک از راه های سه گانه ی عقل، نقل و وحی نمی توان قائل به تفاوت الهی و شرعی بین صدای «سه تار» و «گیتار» شد.
در حالت کلی هم همین ناتوانی در تمایز گذاشتن شرعی میان موسیقی «سنتی قدیمی» و «غربی جدید» مشاهده می شود.
انما کان قول المؤمنین
اذا دعوا الی الله و رسوله لیحکم بینهم:
ان یقولوا سمعنا و اطعنا
و اولئک هم المفلحون
.:.
و من یطع الله و رسوله
و یخش الله و یتقه
فاولئک هم الفائزون
صدق الله
نور - 51و52
مطالعات تلفن همراه (زندگی در حال حرکت)
:
دکتر سعیدرضا عاملی
شاهو صبّار
مهدی رنجبر رمضانی
:
انتشارات سمت - چاپ اول 1387 - قیمت 2600 تومان
چیزی به اسم «موسیقی سنتی» وجود ندارد.
در زبان فارسی «سنت» با بار معنایی مثبت به معنای راه و روش اسلامی انجام کار مطابق شیوه ی پیامبر اعظم و امامان بعد از اوست. همچنین با بار معنایی مثبت، معنای راه و روش پدران نیک سرشت ما نیز به ذهن متبادر می شود. «سنت» با بار معنایی منفی اما به آیین کهنه و منسوخ پیشینیان گفته می شود که شایسته ی پیروی نیز نیست.
«موسیقی سنتی» نه راه و روشی اسلامی دارد و نه در گذشته ذاتاً موسیقی چیز مطلوبی بوده که امروز شایسته ی اتباع باشد. پدران ما تا قبل از اواسط دوره ی قاجار مغنی و مطرب را فحش حساب کرده، پولشان را ناپاک می دانسته اند.
عنوان «موسیقی سنتی» برای جعل حقیقت تراشیده شده است.
هیچ ارتباط مستقیمی میان موسیقی و معنویت وجود ندارد.
شنیدن موسیقی فقط باعث «تحریک احساس» حیوانات (ناطق و غیره) می‌شود و هیچ اثر مثبتِ اثبات شده‌ای بر روح الهی انسان ندارد.