دو هفته است دارم سازی می زنم که صداش هفته ی دیگه در میاد!

...

# مدرسه

ماشین را بشویم باران می گیرد.
حیاط را که بشویم رگبار می زند.

فکری ام که دلم را که بشویم چه می شود؟

...

راستی، یه دلاک میشناسی که دل آدمو بشوره؟

# توحید

برادر من!
دلت که می گیرد، بجای پیامک زدن به زید و عمرو، عدد "یک" را ارسال کن به شماره ی محترم "دوهزار-چهارصد و هفتاد و یک"
کمی که صبر کنی، پیامکی از شهدا برایت می رسد.
باور کن!
هم فال است و هم تماشا.

# شهید

بسم‌الله الرحمن الرحیم

اذ تستغیثون ربکم
فاستجاب لکم
انی ممدکم بالف من الملئکه مردفین
و ما جعله الله الا بشری
و لتطمئن به قلوبکم
و ما النصر الا من عندالله
ان الله عزیز حکیم

صدق الله
انفال - 9 و 10

# توحید

تهران، جمشیدیه، ارتفاعات کلکچال، تپه نورالشهدا و عدسی!

آقا جلال، سیدعلی، شیخ صادق، مصطفی، امیرحسین، احسان

# حبیب

# دوست

# سفر

# کوه

تو: سلام برادر! فیلمای قدیمی‌مو می‌دیدم. تو هم بودی. دلم تنگ شد.
من: سلام. یعنی ما این‌قدر قدیمی شدیم؟!
تو: زمان مثل ابر میگذره برادر! زن گرفتی، هجرت کردی، جهادی نمیای: قدیمی میشی!
من: شاید قدیمی باشم؛ اما فرسوده نشدم که!

# دوست

در کتاب «براده‌ها» ی مرحوم دکتر سیدحسن حسینی خواندم:

«هیچ هنرمند مؤمنی محو جمال هنر خویش نمی‌شود. همان گونه که هیچ دریایی در خودش غرق نمی‌گردد.»

یاد حرف عزیز افتادم.

# تربیت

# هنر

بسم الله الرحمن الرحیم

ضرب الله مثلاً:
رجلاً فیه شرکاء متشاکسون ،
و رجلاً سلماً لرجلٍ ؛
هل یستویانِ مثلاً ؟
الحمدلله ،
بل اکثرُهم لایعلمون !

صدق الله
زمر - 29

# توحید

آن قدر اصرار کرد که بالاخره نوشتم.
امروز هم رفتیم برای ضبط.
فکر می‌کردیم سه دقیقه می‌شود، ولی نزدیک شش دقیقه شد.

بعدها می‌توانم پز بدهم که اولین نوشته‌ام در رادیو، روایتِ زندگیِ سعدی بوده‌است.

 

# اداره

# سعدی

# نوشتن

گر از دوست چشمت به احسان اوست
تو در بند خویشی، نه در بند دوست

...

# سعدی

# دوست

فکرش رو بکن:
ما سوم دبیرستان بودیم که نامردا صیاد خدابیامرز رو زدن.
مدرسه ما رو برد تشییع جنازه.

فکرش رو بکن!

# شهید

# مدرسه

تو: سلام. من یه معذرت خواهی بزرگ به شما بدهکارم. ان شاءالله ببخشید...
من: لبخند بزن بسیجی!

# محمدم

# پنجشنبه‌ها

برای این که زندگی آدم روح تازه ای پیدا کند، چیزهای زیادی لازم نیست. با یک گل هم گاهی بهار می شود.

مثلاً همین ایمیل عزیز که با دقت نوشته شده، بعد از مدت ها سر حالت می آورد و در اوج ناامیدی، روزت را نو می کند.
همین جوری با یک نامه ی مهربان (شاید نامه ی یک مهربان) امروزت می شود: «نوروز»

# برادر

چه تصوری از یه اداره داری؟ یه چیزی تو مایه‌های نقطه‌چین مهران مدیری؟ یه مشت آدمِ بیهوده‌ی بی‌احساس چاپلوس؟ سَر و سِرّ شون با هم بخاطر پول و اضافه‌کاری و این‌هاست؟

بعدش اگه بگم امروز رییسم اومد تو اتاقم و راجع به عطر انبوه بوته‌های یاس با هم حرف زدیم چی میگی؟
اگه بگم رییسم داره یه کاروان آدمای جور وا جور رو، با پیگیری دلسوزانه و خارج از برنامه‌ی کاری، می‌بره کربلا چی میگی؟
اگه بگم روی میزش توت خشک و نخودچی و خرمازاهدی میذاره که بچه ها بخورن و کیف کنن چی میگی؟

من چی بگم؟

# قصه

# دوست

# اداره

دو تا بوته‌ی یاس گرفتم که توی باغچه‌ی خونه بکارم.
یه بیلچه‌ی باغبونی، دو تا بسته خاک‌برگ و یه گونی خاک باغچه؛ همه‌ش شد 9000 تومان.

یاد «امیر کوچولوی هشتم» افتادم.

# سبک زندگی

# آوینی