شاید دقت نکرده باشی. اما تعمد داشته‌ام که در همه‌ی این سال‌ها قرار‌هایمان را وقت نماز، توی مسجد بگذارم. این را باید یک وقتی می‌گفتم بالاخره.
می‌دانی؟
برایم عین الیقین حاصل شده که اگر دست خودم باشد هیچ وقت هیچ جلسه‌ای را نمی‌توانم به جای خوبی برسانم. هر چقدر که جلسه مهم‌تر، افتضاح بزرگ‌تر: حرف‌هایی که نباید بگویم، اطلاعاتی که نباید بدهم، چیزهایی که نباید بشنوم، رفتاری که نباید بروز بدهم و...
وقت نماز و مسجد این فرصت را به من می‌دهد که قبل از جلسه قایق سخن را به امواج دریا بسپارم و سکان حرف را به ناخدا. بعد خدا می‌برد هر جا که خاطرخواه اوست...
این طوری خوش است. خوش بوده است. خوش خواهد بود. ان شاء الله
می‌دانی؟
برایم عین الیقین حاصل شده که اگر دست خودم باشد هیچ وقت هیچ جلسه‌ای را نمی‌توانم به جای خوبی برسانم. هر چقدر که جلسه مهم‌تر، افتضاح بزرگ‌تر: حرف‌هایی که نباید بگویم، اطلاعاتی که نباید بدهم، چیزهایی که نباید بشنوم، رفتاری که نباید بروز بدهم و...
وقت نماز و مسجد این فرصت را به من می‌دهد که قبل از جلسه قایق سخن را به امواج دریا بسپارم و سکان حرف را به ناخدا. بعد خدا می‌برد هر جا که خاطرخواه اوست...
این طوری خوش است. خوش بوده است. خوش خواهد بود. ان شاء الله
# آقا وحید
# برادر
# پنجشنبه‌ها
- ۰ نظر
- پنجشنبه ۲۸ آذر ۱۳۹۲