وَأَمَّا مَن جَاءکَ یَسْعَى

...
برادر خوبم
کوچک تر که بودیم معلم بزرگواری برایمان می گفت از نشانه های اخلاص نوجوانان یکی این است که در حضور دیگران، مخصوصا اعضای خانواده، از عبادت شرم دارند. زیرا می پندارند که دستشان پیش پدر و مادر و ... رو شده است و آن ها با دیده ی تمسخر به عبادتشان نگاه می کنند.
همین نشانه ی اخلاص است. نشانه ی این که واقعا می خواهند با خدا سخن بگویند و واقعا توبه کار هستند. همین که وقتی توی اتاق در را می بندی و تنها هستی بهتر و راحت تر نماز می خوانی. در خلوت رویت می شود صدایت را در قرائت نماز بلند کنی و قرآن بخوانی.
همین نشانه ی اخلاص است. دست کم نگیر و به کمی عملت نگاه نکن. الله اکبر.
...

محبت بدون معرفت به چه کار می آید؟

«هیچ هنرمند مؤمنی محو جمال هنر خویش نمی‌شود. همان گونه که هیچ دریایی در خودش غرق نمی‌گردد.»

یاد حرف عزیز افتادم.

«رحماللهامرأً عملعملاً فاتقنه»