دسته‌ی عزاداری شیعیان مهاجر بلخی، بدون علم و کتل، با آن پرچم غریب افغانستان، این همه راه را سینه زدند و آمدند و در صحن عتیق نوحه خواندند و گریه کردند و چرخیدند و رفتند. موقع خروج، جلوی درِ خیابان ارم، نوحه‌خوان افغانی همه را ساکت کرد و گفت: «عزاداری‌ها قبول. سه تا دعا می‌کنم همه آمین‌گو باشید.»
گوشم را تیز کردم که ببینم آخر این همه سوز و گداز، در آستان بانوی قم، ظهر عاشورا، چه می‌خواهند؟
:
- فرج امام زمان
- سلامتی رهبر انقلاب
- توفیق برقراری حکومت اسلامی شیعه در افغانستان

امشب این‌جا بودم. حاجی اشاره‌ی دقیقی داشت به اولویت‌های دعوت پیام‌بران. اولویت با عبودیت و توحید است، نه اخلاق و عدالت و ...
*
جملات خوب دیگری هم داشت که گلچین کردم:

* برای اینکه حرکتی در جهان رخ دهد نیازی نیست معطل کسانی شویم که مشکلات عمیقی دارند. با صفاها را برمی‌گزینیم و به حرکت می‌اندازیم.
* خدا می فرماید پیامبر من اگر می خواهی کسی را به دین دعوت کنی نباید فقط جاذبه داشته باشی بلکه باید دافعه هم داشته باشی. پیامبر من نباید فقط نشانه هایی بیاری که مردم مست تو شوند و بدون اراده به سمت تو بیایند. جاهایی هم معجزه نشان نده تا آن‌ها که بدون اراده آمده‌اند ریزش کنند. به پیامبر می‌فرماید نادان نباشی ما لازم نیست که همه را به هر قیمتی جذب کنیم.
* خیلی‌ها دارند به هر قیمتی سعی می‌کنند همه را جذب کنند. اگر هنرمندان ما خواستند کار دینی بکنند باید کارشان تبشیر و تنذیر باشد. نباید فقط تبشیر باشد. خداوند متعال انذارش اتفاقا بیشتر از تبشیرش است. غربی‌ها را ببینید که چگونه می‌کشند و جذب می‌کنند. این همان راه طاغوت است.

همان‌طور که «روز» در فارسی به معنایی وسیع‌تر از «یک روز» به کار می‌رود، «الیوم» نیز می‌تواند به یک دوره و بازه‌ی زمانی اشاره داشته باشد:

...
الْیَوْمَ یَئِسَ الَّذِینَ کَفَرُواْ مِن دِینِکُمْ فَلاَ تَخْشَوْهُمْ وَاخْشَوْنِ
الْیَوْمَ أَکْمَلْتُ لَکُمْ دِینَکُمْ وَأَتْمَمْتُ عَلَیْکُمْ نِعْمَتِی وَرَضِیتُ لَکُمُ الإِسْلاَمَ دِینًا...
الْیَوْمَ أُحِلَّ لَکُمُ الطَّیِّبَاتُ وَطَعَامُ الَّذِینَ أُوتُواْ الْکِتَابَ حِلٌّ لَّکُمْ وَطَعَامُکُمْ حِلُّ لَّهُمْ وَالْمُحْصَنَاتُ مِنَ الْمُؤْمِنَاتِ...

این‌جا بودم امشب. این نکته‌ی ظریف را از حاجی یاد گرفتم.

... با رشد جمعیت تهران در دوره ی ناصری، شاه دستور می‌دهد در محوطه کاخ گلستان تکیه‌ی بزرگی درست کنند که مردم دارالخلافه برای عزاداری و تعزیه آنجا جمع شوند.
ساختمان بزرگ «تکیه‌ی دولت» که از بیرون هشت وجهی و از داخل مدور بوده است به فرمان شاه ساخته می‌شود. نقل کرده‌اند که در این تکیه‌ی چهار طبقه حدود بیست هزار نفر عزادار حسینی جمع می‌شده است.
البته این ساختمان بعد‌ها در دوره‌ی مشروطیت غیرمشروعه -چنان که افتد و دانی- مورد بی‌مهری قرار می‌گیرد و مخروبه می‌شود؛ تا آن جا که رضاخان برای تاسیس بانک ملی (روبروی سبزه میدان) دستور می‌دهد تکیه دولت را خراب کنند و لذا امروز اثری از این بنای عجیب دوره‌ی قاجار وجود ندارد؛ بجز چند عکس و البته نقاشی معروفی که کمال الملک کشیده است.

وی مدتی اذان گوی پیامبر دروغی، سجاح بود.
سپس اسلام آورد.
آن گاه در قتل عثمان شرکت کرد.
سپس به یاران علی علیه السلام پیوست.
بعد از آن از خوارج شد و علیه علی علیه السلام جنگید.
آن گاه توبه کرد.
ولی پس از مدتی در قتل حسین علیه السلام شرکت کرد.
و سرانجام در قتل مختار مشارکت داشت.
وی از جمله کسانی بود که نامه دعوت از حسین علیه السلام را امضا کرده،
ولی در کربلا، امیری پیاده نظام لشکر عمر بن سعد را بر عهده داشت.
*
جهل انسان
آه!
گویی هرگز این غمگین حکایت را
هر چه ها باشد،
نهایت نیست

اول محرم امسال، شور و حال سه سال گذشته را ندارم. شاید علت اصلی آن تغییری‌ست که خودخواسته در ساختار بوی سیب ایجاد کرده‌ایم.
هر سال چند روز مانده به محرم فعالیت بی‌وقفه‌ای شروع می‌شد برای رونمایی از سایت و راه‌اندازی مسابقه. امسال اما سرمان به کارهای دیگری گرم است.
این محرم و صفر هم می‌آید و می‌رود. این ما هستیم که در پایان صفر باید عملکردمان را بسنجیم که چقدر پیشرفت داشته‌ایم، چقدر در جا زده‌ایم و چقدر عقب رفته‌ایم.

 ...
گذرگهی‌ست
پر ستم
که اندر او
به غیر غم
یکی
صلای آشنا
به رهگذر
نمی‌زند
...

عزیز از شربت‌های «بخر، بریز و هم‌بزن» خوشش نمی‌آید. معتقد است که اختراع «سن ایچ» خانم‌ها را تنبل کرده‌است.
خودش یک ساعت وقت می‌گذارد که چهار مشت «خاکشیر» را بشوید. هم‌زمان نیم کیلو «شکر» را در قابلمه با آب می‌پزد که «شهد» درست کند. آخر هم به شهدٍ توی قابلمه کمی «زعفران» و «گلاب» اضافه می‌کند که کامل باشد.
بعد با دقت دو تا ملاقه‌ی مناسب انتخاب می‌کند که با هر کدامشان در یک لیوان شهد و خاکشیر بریزد. ملاقه‌ها حکم پیمانه را دارند و کار توزیع مواد شربت در تعداد زیاد لیوان را آسان می‌کنند.
قبل از آمدن میهمان‌ها به تعداد پیش بینی شده در لیوان‌ها خاکشیر و شربت می‌ریزد و قاشق دسته بلند هم می‌گذارد توی لیوان که کار پذیرایی معطل نماند. کلمن آب یخ هم آماده است.
هر مهمانی که می‌آید کافی‌ست که یکی از لیوان‌ها را زیر شیر کلمن بگیری و پر از آب یخ بکنی؛ کمتر از پانزده ثانیه طول می‌کشد که شربت خاکشیر عزیز خوردنی می‌شود.

تاریخ قیام و مقتل جامع سیدالشهدا علیه‌السلام
جلد اول
گروهی از تاریخ پژوهان
زیر نظر حجت‌الاسلام و المسلمین استاد مهدی پیشوایی
چاپ اول 1389 ؛ مؤسسه آموزشی پژوهشی امام خمینی ؛ ۱۳۵۰۰ تومان

* امروز من حیث لایحتسب بیش از یک ساعت توفیق داشتم پای صحبت استاد پیشوایی در جمع عده‌ای از کارشناسان معارف اسلامی بنشینم. انصافاً ایشان در واقع‌بینی و مستندگویی مثال‌زدنی هستند. این کتاب هم ثمره‌ی چند سال کار عمیق و کارشناسانه روی مقاتل متعدد واقعه‌ی عاشوراست و برای خطبا و مداحان اهل بیت علیهم‌السلام بسیار مغتنم است.
جلد دوم مقتل جامع هم تا چند ماه آینده چاپ خواهد شد.

نکته‌ی شگفت‌آور در واقعه‌ی عاشورا،
ماجرای قتل فجیع «یک» امام نیست؛
داستان زنده ماندن «دو» امام است.

* محمد بن علی بن حسین (علیه و علی آبائه السلام) تا نیم قرن پس از محرم سال 61 هجری حیات داشت و تا بنیان فقه مکتب تشیع را استوار نکرد از دنیا نرفت.

دیدم همه‌ی دوستان نوای سینه‌زنی و عزاداری در وبلاگ‌شان گذاشته‌اند. گفتم از فیض سخنرانی بی‌بهره نباشیم.

منبر حاج علیرضا پناهیان

-: لطفا خاطره‌ای از برادر شهیدتان تعریف کنید.
-: از مدرسه آمده بود خانه؛ نشسته بود که غذا بخورد. سر سفره همین‌طور که قاشق غذا را دهانش می‌گذاشت، اشک‌هایش می‌چکید توی بشقاب.
پرسیدم: «داداش، توی مدرسه اتفاقی افتاده؟»
گفت: «یکی از معلم‌ها امروز سر کلاس راجع به حادثه‌ی عاشورا صحبت می‌کرد. حرف‌هایش درباره‌ی مظلوم بودن امام حسین از خاطرم بیرون نمی‌رود.»
*
سلام خدا بر شهیدان.

فردای جشنِ غدیرخم، ابتدای عزای کربلاست.