چرا «قلاده‌های طلا» سیاسی‌ترین فیلم تاریخ سینمای ایران است؟

الف) چون موضوع و پیامی سیاسی دارد.
ب) چون عکس‌العمل گروه‌های سیاسی موافق و مخالف را برانگیخته است.
ج) چون سازندگان فیلم آدم‌های غیرسیاسی نیستند.
د) چون برای اولین بار در تاریخ، صدا و تصویر رهبر انقلاب را در سینما پخش می‌کند.

فرصت دیدن «قلاده‌های طلا» در یک سینمای خوب را از دست ندهید.

# فرهنگ

# رهبر

# رسانه

یه چند تا ایمیل نظرخواهی برای چند سری از رفقا فرستادم. هیشکی هیشکدوم رو جواب نداده.
نمی‌دونم نظر ندارن، ایمیل ندارن، اینترنت ندارن، وقت ندارن، حوصله ندارن.
یه وقتایی حس می‌کنم زیادی جدی گرفتم.

# دوست

تو: اگر می‌دونستی این مدت چقدر عکس‌های جهادی رو نگاه کردم، به دلتنگیم پی می‌بردی!
من: حاجی ببین من کِی گفتم. دیگه وقتِ زن‌گرفتن‌ت شده :)
تو: ;) یعنی زن بگیرم دیگه برای حسینیه و مردم چاه‌داشی هم دلتنگ نمیشم؟!
من: نمیگم دلتنگ نمیشی. اما تحمل‌کردنش آسون‌تر میشه.
تو: به فرض که شما درست بگی. کی میاد دخترش رو بده دست بنده؟ یعنی میشه؟ ;)
من: به هر حال هر کسی ممکنه اشتباه بکنه. حتی پدرخانم شما!
تو: خدا از دهنت بشنوه!

# دوست

# جهادی

# ازدواج

ای شهید؛
ای آن‌که بر کرانه‌ی ازلی و ابدی وجود نشسته‌ای؛
...
چه جاهایی که ما را نمی‌بری؛
چه کارهایی که با دل ما نمی‌کنی.
...

# شهید

# مسعود

# پنجشنبه‌ها

اینی که می‌بینم بگو رویاست یا لیلاست؟!
غرقِ که دارم می‌شوم دریاست یا لیلاست؟!

آیا منم؟ نه نیستم!... نه! هستم... اما نه...
عکسِ در آیینه منِ تنهاست یا لیلاست؟!

دور و برم خالی ست از هرچه به غیر از تو
لیلاست یا لیلاست یا لیلاست یا لیلاست...

آغوش وا کن سر به دامان تو بگذارد
مجنون چه می‌فهمد که این صحراست یا لیلاست!

نامت ردیف تازه‌ای در شعر خواهد بود
ذکری که بر لب‌های شاعرهاست: «یا لیلا» ست

حسین جنت‌مکان

# تو

اعوذبالله من الشیطان الرجیم
بسم الله الرحمن الرحیم
وَأَقْبَلَ بَعْضُهُمْ عَلَى بَعْضٍ یَتَسَاءلُونَ
قَالُوا إِنَّا کُنَّا قَبْلُ فِی أَهْلِنَا مُشْفِقِینَ
فَمَنَّ اللَّهُ عَلَیْنَا وَوَقَانَا عَذَابَ السَّمُومِ
إِنَّا کُنَّا مِن قَبْلُ نَدْعُوهُ إِنَّهُ هُوَ الْبَرُّ الرَّحِیمُ
صدق الله العلی العظیم
سوره‌ی طور، آیات ۲۵ تا ۲۸
* گفتگوی بهشتیانی ست که محیط خانوادگی مناسبی برای مؤمن بودن نداشته‌اند. اتمام حجت.

# بهشت

# خانواده

# توحید

# توکل

فرشته‌ها
در چشم‌هایم
بذر بیداری افشاندند:

صبح روییده

# توحید

# رؤیا

تولید محتوای رسانه‌ای با استفاده از اطلاعات شخصی یا درباره‌ی حریم خصوصی ممنوع است مگر به حکم قانون یا اخذ رضایت صریح و پیشین از آن‌ها.

تبصره ۱. اطلاعات شخصی شامل شماره ملی، نشانی و کد پستی،‌ محل سکونت و کار، اطلاعات مالی و بانکی، شماره تماس، اسرار خانوادگی، وضعیت جسمی و روانی غیرآشکار و همچنین اطلاعات راجع به اعتقادات ابراز نشده و روابط جنسی آن‌هاست.

تبصره ۲. حریم خصوصی قلمرویی از زندگی هر شخص است که به‌طور متعارف انتظار دارد دیگران بدون رضایت یا اعلام قبلی وی با اعمالی از قبیل وارد شدن، نظاره کردن، شنود یا دسترسی به اطلاعات مربوط، آن را نقض نکنند.

این را ننوشتم که ادای قانون‌دانی را در بیاورم.
این را نوشتم که بدانیم مفاهیمی مثل «اطلاعات شخصی» و «حریم خصوصی» تعریف قانونی هم دارد.
و می‌دانیم که قانون را برای حفظ حداقل‌ها وضع می‌کنند.

# رسانه

# تربیت

تو: سلام. خوبید ایشاللا؟ چرا وبلاگ رو به‌روز نمی‌کنید؟ بعد از جهادی کلی حرف حتماً دارید.
من: سلام. درباره‌ی جهادی توی راوی مفصل نوشته‌ام. صاد به دلایلی فعلاً تعطیل است.
تو: چه خوب و چه بد. نکنه تصمیم گرفتید سررسید امسال رو تا آخر سفید نگه دارید؟!
من: حواست به سررسید خودت باشه که نکنه بی‌خودی سیاه بشه. ما آزموده‌ایم در این شهر...
تو: چشم. من که آرزو به دل موندم یه کاری بکنم شما یه خورده با ما ملاطفت کنید.
من: حُسنِ مه‌رویان مجلس گر چه دل می‌بُرد و دین / عشق ما در لطف طبع و خوبی اخلاق بود.

+ حالا تو چی باید می‌گفتی؟ چی می‌تونستی بگی؟ دلم برات سوخت!

# جهادی

# رازدل

# چراغونی

برای من که «نوروز» را «عید» ندارم، «فروردین» آخرین ماهِ «زمستان» است؛ ماهِ ریخت و پاشیده‌ی معطل بین حال و آینده.
«بهار» فصل تولد است؛ فصل جوانه زدن؛ فصل «نو» شدن و «نو» شیدن.
اول اردی‌بهشت‌ماهِ جلالی، اول بهار است و «اردی‌بهشت» هفده روز دارد. هفده روزِ بهشتی که ختم به «روز جهانی‌آدمی‌زاد» می‌شود. بعد از هفده اردی‌بهشت، بلافاصله «خرداد» می‌رسد. سی و یک روزِ تمام «خرداد» است؛ و من هفدهم خرداد، آخرِ بهار، متولد می‌شوم.
هر سال به دنیا که می‌آیم «تابستان» می‌شود. انگار «تابستان» منتظر است که «بهار» آخرین مسافرش را پیاده کند و بعد سر برسد. از هجدهم خرداد «تابستان» می‌شود که یک ماه است و صد روز دارد. روزهای تابستان مثل هم است. تابستان فصل خورشید است؛ فصل کودکی؛ فصل گندم‌زار؛ فصل خرمن؛ فصل چاهِ آب؛ ماهِ صد روزه‌ی گرم.
بعد از تابستان «پاییز» می‌آید که دو ماه است: «مهر» که ماهِ بغض است و «آبان» که ماهِ گریه؛ هر کدام چهل روز. «پاییز» فصل رشد کردن است؛ فصل بلوغ. همه‌ی کودکی را در مدرسه بغض می‌کنم و در نوجوانی می‌گریم.
بعدش کمی «زمستان» می‌شود. «زمستان» نامعلوم‌ترین فصل سال است که از چهل روز تا گاهی چهارصد روز ادامه دارد. «زمستان» فصل آدم شدن است و ماه‌های متعدد و مکرری دارد: ماهِ غصه، ماهِ بخاری، ماهِ امتحان، ماهِ جاده، ماهِ عاشقی، ماهِ برف، ماهِ شب چهارده، ماهِ انار، ماهِ جهادی.
*
این تقویم پریشانی هر سال من است: اردی‌بهشت، خرداد، تابستان، مهر، آبان، زمستان.
امروز اول بهار است به روایت خورشید؛ و جمعه است؛ و ذکر جمیل سعدی رواج دارد. این هر سه را به فال نیک می‌گیرم و برای دلِ خودم می‌نویسم:

در کوی تو معروفم و از روی تو محروم
گرگِ دهن‌آلوده‌ی یوسف ندریده
...

# تو

# سعدی

# قصه

# سال‌نام

# مشهدالرضا

حالا که این را می‌خوانید دیگر در دسترس نیستم؛ در دوردستم!
اگر خدا بخواهد رفته‌ام اردوی جهادی.
اگر خدا بخواهد بر می‌گردم.
اگر خدا نخواهد بر نمی‌گردم.

باشد تا وقتی دیگر.

# جهادی

# سفر

سه چهار تا طرح ابتکاری و نیمه کاره برای جهادی دارم:
- فروع دین و اصول جهادی (فرهنگی داخلی - تعریف جهادی)
- از سواد رسانه‌ای تا جهاد رسانه‌ای (فرهنگی داخلی - تربیت جهادی)
- با داداشی در چاه‌داشی (فرهنگی داخلی - اخلاق جهادی)
- آینه‌بندان (مستندسازی - جلوه‌های جهادی)
- سفرنامه (مستندسازی - توصیف جهادی)
*
برای به سامان رساندن این طرح‌ها به انتظار معجزه‌ای نشسته‌ام.
نه؛
به دنبال معجزه‌ای می‌دوم!

# جهادی

# رضوان

...
به عنوان جمع‌بندی کلی در بحث حرکت‌های جهادی همین‌قدر بگوییم که با روند رو به رشد سازندگی در مناطق محروم کشور توسط دولت، امیدواریم در سال های آینده به تدریج شاهد کاهش تقاضای فعالیت‌های عمرانی در مناطق محروم باشیم. لذا گروه‌های جهادی اگر می‌خواهند دورنمای مناسبی برای ادامه‌ی حرکت خود ترسیم کنند می‌بایست به تدریج از کارهای عمرانی به سمت کارهای فرهنگی پیش بروند. هر چند که می دانیم انجام فعالیت عمرانی نمک اردوهای جهادی است و شاید غیرقابل چشم‌پوشی باشد؛ ولی اگر حرکت اردوهای جهادی «وظیفه‌محور» باشد، می‌بایست با گذشت سی‌سال از انقلاب اسلامی، اندکی در تعریف وظایف سنتی خود تجدیدنظر کنند و به فکر شکل و شمایل جدیدی از جهادی باشند.
لازمه‌ی این تغییر شکل فرهنگی، تمرکز در مناطق محروم و به قول دوستان «مرگ توریسم جهادی» است.
شاید همه‌ی گروه‌های جهادی نوپا یا ضعیف و کوچک نتوانند به این زودی‌ها این پوست‌اندازی را انجام داده و وارد فضای جدید جهاد شوند، اما به هر صورت از گروه‌های سابقه‌دار و پیشکسوت انتظار می‌رود خط‌شکن این میدان بوده، به ارایه‌ی الگوهای نوین اقدام کنند.
البته باب بحث در همین چشم‌انداز هم مفتوح است.
...

بخشی از یک نوشته‌ی قدیمی
(سرمقاله‌ی فصلنامه‌ی تخصصی وارثین
شماره‌ی چهارم، بهار ۸۸)

# فرهنگ

# جهادی

...
دردمندی پیش شبلی می گریست
شیخ از او پرسید: «کاین گریه ز چیست؟»

گفت: «شیخا دوستی بود آنِ من
کز جمالش تازه بودی جانِ من

دی بمرد و من بمردم از غمش
شد جهان بر من سیاه از ماتمش»

شیخ گفتا: «شد دلت بی خویش از این
خود نمی باشد سزایت بیش از این

دوستی دیگر گزین این بار تو
کو نمیرد هم نمیری زار تو

دوستی کز مرگ نقصان آورد
دوستیِ او غمِ جان آورد

هر که شد در عشقِ صورت مبتلا
هم از آن صورت فتد در صد بلا

زودش آن صورت شود بیرون ز دست
او از آن دوری کند در خون نشست

هر که او صورت‌پرستی پیشه کرد
کی تواند این صفت اندیشه کرد

اهل صورت نفسِ شیطانی توست
اهل معنی جانِ روحانی توست

تَرکِ صورت گیر در عشقِ صفت
تا بتابد آفتاب معرفت

صورتت جز خلط خونی بیش نیست
مردِ صورت، مردِ دوراندیش نیست

هر چه آن از خلط و خون زیبا بود
مبتلای آن شدن سودا بود

چند گَردی گِرد صورت عیبجوی
حُسن در غیب است، حُسن از غیب جوی»
...

مقاله خامسه و عشرون
منطق الطیر
مرحوم فریدالدین عطار نیشابوری

# دوست

یکی هست که می‌بینه.
خیلی وقت‌ها همین برای دلت کافیه.
*
ذکر امروزم همینه:
خوش است یار اگر یار من باشد؛ حتی اگر هیچ‌کس نفهمد.

# توحید

# شهید

# مسعود