گاهی دلتنگ تو میشم تک و تنها
گاهی گم میشم تو آدمای دنیا

هنوزم مثل قدیم، مثل همیشه م
سنگم اما، گاهی دلتنگ تو میشم
...
این روزا با منی اما، نیستی پیشم
سنگم اما، گاهی دلتنگ تو میشم

...
در خلسه ای عمیق، خودش بود و هیچ کس
شاعر کنار دفترش افتاد از نفس
...

...
دل می تپدم باز در این لحظه ی دیدار
دیدار! چه دیدار که جان در بدنم نیست
...

...
گربه ی مسکین اگر پَر داشتی
تخم گنجشک از جهان برداشتی
...

وقتی گریبان عدم با دست خلقت می درید
وقتی ابد چشم تو را پیش از ازل می آفرید

وقتی زمین ناز تو را در آسمان‌ها می کشید
وقتی عطش طعم تو را با اشک‌هایم می چشید

من عاشق چشمت شدم، نه عقل بود و نه دلی
چیزی نمی دانم از این دیوانگی و عاقلی
...

و ما را جاهل خواندی

و تو خداوندی کریم و لطیف

...
ای گردش چشمان تو سرچشمه ی هستی
ما محو تو هستیم، تو حیران که هستی؟
...

حکیمان دیر دیر خورند
و عابدان نیم سیر
و زاهدان سدّ رمق
و جوانان تا طبق بر گیرند
و پیران تا عرق بکنند
اما قلندران چندان که در معده جای نفس نماند و بر سفره روزی کس.

...
عاشقی را به وجد می‌آری، یوسفانه تبسمی داری
به کدامین ملیح رفتی که، چهره‌ای سبز و گندمی داری؟
...

...

دلم برای خودم تنگ می‌شود، آری
همیشه بی خبر از حال خویشتن بودم

...
محمدعلی بهمنی