خدایا ممنونم که به ما وقتی نینی بودیم دندون دادی که وقتی بزرگ میشیم بیفته که امشب جشن دندون بگیریم و بستنی و پفیلا بخوریم.
# توحید
- ۱ نظر
- شنبه ۱۲ خرداد ۱۴۰۳
خدایا ممنونم که به ما وقتی نینی بودیم دندون دادی که وقتی بزرگ میشیم بیفته که امشب جشن دندون بگیریم و بستنی و پفیلا بخوریم.
من:
برادر عزیزم؛
نمیدانم کجایی و چه حالی داری؛
فقط میخواستم بدانی که
من هم معلوم نیست کجا هستم و چه حالی دارم.
تو:
همدردیم
احساس میکنم در گوشهی رینگ تاریخ گیر افتادهام
من:
تاریخ یک دالان بیانتهاست
بنبست ندارد
دور برگردان هم ندارد
فقط باید بروی جلو
تو:
رفتن «پا» میخواهد
چه باید کرد؟
من:
ما خود نمیرویم دوان از قفای کس
آن میبرد که ما به کمند وی اندریم
هفدهم اردیبهشت «روز جهانی آدمیزاد» است.
به چه مناسبت؟ هیچ!
هر روز دیگری را هم اعلام میکردم همین سؤال را میپرسیدی.
بیچاره آدمیزاد که برای هفدهم اردیبهشت هم باید چانه بزند.
ای سیاهبخت آدمیزاد
ای پریشان آدمیزاد
کار دارد بالا میگیرد. کور هم که باشی، حرارتش را همه جا حس میکنی.
دنیا آتش گرفته است؛ ایران هم داغ میشود کمکم: نمیشود بر کرانه آتشفشان خانه بسازی و نسوزی.
از وضعیت حضرت نوح داریم منتقل میشویم به شرایط حضرت موسی علیهما السلام.
«بههمریختگی» اصلیترین چشمانداز روبروست.
به سرعت همهی بالقوهها را بالفعل کنید. باید قوی شویم. هیچ چارهای نیست.
سال ۱۴۰۳ سال قوی شدن است: سالِ عزیزِ موسی.
اعوذبالله من الشیطان الرجیم
بسم الله الرحمن الرحیم
وَاصْبِرْ نَفْسَکَ مَعَ الَّذِینَ یَدْعُونَ رَبَّهُمْ بِالْغَدَاةِ وَالْعَشِیِّ یُرِیدُونَ وَجْهَهُ ۖ
وَلَا تَعْدُ عَیْنَاکَ عَنْهُمْ تُرِیدُ زِینَةَ الْحَیَاةِ الدُّنْیَا ۖ
وَلَا تُطِعْ مَنْ أَغْفَلْنَا قَلْبَهُ عَنْ ذِکْرِنَا وَاتَّبَعَ هَوَاهُ وَکَانَ أَمْرُهُ فُرُطًا
صدق الله
سوره کهف، آیه ۲۸
تکیه بر دیوار کردم:
خاک بر فرقم نشست
خاک بر فرقش نشیند
آنکه
یار از من
گرفت...
«مردِ ایران» مردی بالیاقت و درایت است که صاحب به حق زمین و آب و دشت و کوه این سرزمین است.
«ایرانْ مرد» اما آزاده است چون آرش که صاحب چیزی نیست و حتی نام خود را نیز به ایران میبخشد.