جلسه‌ی گفتگو و پرسش و پاسخ با صد و پنجاه نفر از بچه‌های یک دبیرستان خوب تهران با موضوع مهارت‌های زندگی در دنیای دیجیتال.

از بین هفتاد تا سوال مکتوب که درمیان برنامه به دستم رسید، نیمی از آن‌ها درباره‌ی علت فیلتر شدن ویچت و فیس‌بوک بود.
ظاهراً نوجوانان شهر تهران خواسته‌هایی فراتر از رفع فیلتر این دو تا سایت ندارند.

بعید می‌دانم اگر این جلسه را با صد و پنجاه نفر از دانش‌جویان یکی از دانشگاه‌های خوب تهران هم برگزار کنم، سؤالات و خواسته‌هایشان خیلی فرقی داشته باشد.

یادت بخیر شاعر!
کدام استقلال؟ کدام پیروزی؟

سنگ قبر
حکاکی شده ساده (بدون تصویر)
در ابعاد ۱۲۰ در ۵۰ سانتیمتر
۲۱۰ هزار تومان

هفته‌ی دل‌سوزاندن‌ها شروع شده.
شبیه مرغک زاری نشسته‌اند روبروی حرم و پیامک می‌فرستند.
نه یک نفر، نه دو نفر، ...

*
دو سال است مشهد نرفته‌ام. دو سال.

بی‌مقدمه دعوت‌نامه فرستادم برایش از بیان بلاگ که بیاید و وبلاگی افتتاح کند در این سامان. به شب نکشید که پیامک فرستاد:

عشق و شباب و رندی، مجموعه‌ی مراد است
چون جمع شد معانی، گوی بیان توان زد

شد رهزن سلامت زلف تو وین عجب نیست
گر راهزن تو باشی، صد کاروان توان زد

 آفرینش بر مدار عشق بود
مصطفی آیینه دار عشق بود

در تجلی بر سر بازار عشق
میم او شد مرکز پرگار عشق

تا قلم بر حلقه‌ی صادش رسید
شد الم نشرح لک صدرک پدید

طا طریق عشقبازی را نوشت
فا فروغ سرفرازی را نوشت

یا یقین عشقبازان را نگاشت
خلق عالم بیش از این یارا نداشت

دست حق تا خشت آدم را نهاد
بر زبانش نام خاتم را نهاد

نام احمد نام جمله انبیاست
چون که صد آمد نود هم پیش ماست

مهمانان محترم وقتی
به جای سه نفر، چهار نفر بیایند؛
به جای ساعت چهار، ساعت هشت بیایند؛
به جای محل کارم، به منزل بیایند؛
به جای موضوع تربیت مدرسه‌ای به موضوع تربیت فرزند بپردازند؛

حتماً شام هم باید عدسی با قارچ بخورند، نه ماکارونی با ته دیگ سیب‌زمینی.

*
با تشکر از رضا،‌ حسین، محمدرضا و محمدحسن.

از ۸۶ تا ۹۲ ساختش طول کشیده.
حالا که تحویل موقت داده‌اند؛ هنوز آب و برق و گاز و تلفن ندارد. محوطه سازی نشده. آسانسور نصب نشده. کابینت و کولر و شوفاژ ندارد. دیوارها رنگ نشده. کف اتاق خواب‌ها سیمان است. کمدهایش در ندارد. بالکنش حفاظ ندارد. نمای بیرونی اش هم سیمان سفید است.
احتمالا از ابتدای ۹۳ قابل سکونت خواهد بود و از تابستان آینده به آن «منطقه‌ی مسکونی» اطلاق می‌شود.
*
خدا را برای آن‌چه داده و آن‌چه نداده شکر می‌گوییم.

سؤال:
اگر شیرخشک ایرانی (تولید آذر ۹۲) از قرار هر قوطی ۱۵۲۰۰ تومان باشد، تورم نقطه به نقطه و میانگین تورم را در سال جاری محاسبه کنید.

راهنمایی:
از اطلاعات «حماسه اقتصادی -۶» استفاده کنید.

پ.ن:
- قیمت، تاریخ تولید و انقضاء همچنان ته قوطی درج شده.
- هر بچه در این سن به طور تقریبی هفته‌ای دو قوطی کامل مصرف می‌کند.

اول ماه رجب (هشت ماه پیش) استخاره کردم؛ بد آمد.
اول ماه ربیع (دو هفته پیش) دوباره برای همان موضوع استخاره کردم؛ خوب آمد.
نه این که فکر کنی زندگی و کارم را به استخاره گره زده باشم. مشورت دیگر جواب نمی‌دهد.
*
امروز، سه‌شنبه، از صبح پیش ایمانم.

* رنگ آبی و زرد بیش ترین توجه نوزادان را جلب می‌کند.

* نوزادان دایره را بیش‌تر از مربع دوست دارند.

دکتر جیمز پاتر، استاد ارتباطات در دانشگاه کالیفرنیا است که متون درسی زیادی در موضوع سواد رسانه‌ای تدوین کرده. یکی از کتاب‌های او «یازده اسطوره در مورد خشونت رسانه‌ای» نام دارد که سرفصل‌های آن را به نقل از مرکز توزیع پیام دیدار ذکر می‌کنم:

۱.خشونت موجود در رسانه‌ها بر من اثری ندارد ولی دیگران شدیداً در خطرند.
۲.رسانه‌ها مسئول پیام های خشونت آمیز خود نیستند.
۳. در درجه اول کودکان در معرض آثار منفی مواجه با خشونت رسانه‌ای قرار دارند.
۴. در رسانه‌ها خشونت زیادی وجود دارد.
۵. خشونت موجود در رسانه خشونت جامعه را بازتاب می‌دهد.
۶. رسانه‌ها فقط در برابر خواسته های بازار مسئولند.
۷. خشونت عنصر لازم داستان است.
۸. کاستن حجم خشونت رسانه‌ای مشکل را حل خواهد کرد.
۹. قانون اساسی [آمریکا] از رسانه‌ها در برابر خواسته جامعه مبنی بر کاستن از خشونت رسانه حمایت می‌کند.
۱۰. نظام سطح بندی و طبقه بندی سنی برنامه‌ها مشکل را حل خواهد کرد.
۱۱. برای حل یا تقلیل مشکل کاری از من ساخته نیست.
*
هر چند این موارد با توجه به فرهنگ رسانه‌ای آمریکا و ناظر به مسایل آن کشور نوشته شده، اما با مرور آن‌ها نکته‌های جالبی به ذهنم می‌رسد که گفتنش حالا ضرورتی ندارد.

داشتم یکی از وبلاگ‌های قدیمی‌ام را دوباره‌خوانی می‌کردم. دیدم ده سال پیش این سوال‌ها را گوشه‌ی وبلاگم نوشته بودم که خودم و مخاطبانم به پاسخ آن‌ها بیاندیشیم:

من: خب آدم نگران میشه دیگه

آخرین جلسه برای اولیای این مجتمع، خوب و هیجان انگیز تمام می شود.
آقا مجتبی از کربلا آمده و خودش را به نماز می رساند و یک ساعتی گپ می زنیم و خاطره می گوید از اربعین. سربلند و دردمند. الحمدلله.
آقا مهدی هم الحمدلله با یک ساعت تأخیر می رسد و عیش مان کامل می شود.
بعد از کمی رانندگی عصرگاهی، نماز مغرب می رسم فلسطین و بعد هم عمار چهارم.
مهدی الف را می بینم مفصل و سید را و تا ده شب می چرخیم و حرف می زنیم و فیلم می بینیم.
*
از این دست عمری به سر برده ایم:
همه کاره و هیچ کاره.

نماز جماعت را به امامت من می خوانیم: یکی چشم ندارد، یکی دست ندارد، یکی کمر. برای اولین بار در تاریخ ده ساله ی رفاقتمان سه تایی یک جا جمع شده ایم.
آقای حاجی در سی سالگی آمده است قم برای خدمت مقدس زیر پرچم و همین یکی دو ساعت فرصت داریم که مجردی با هم باشیم: بی قید و غمگین. از حاجی مندلی که جدا می شویم تا وقتی جلوی پادگان پیاده اش می کنم و می زنم به چاک جاده، بی تکلف و بی تعارف حرف می زنیم. چیزهایی می گویم که به هیچ کس نگفته ام و نمی توانم بگویم و از او کمکی می خواهم که از هیچ کس نخواسته ام و نمی توانم بخواهم.
*
توصیه می کنم شما هم طوری زندگی کنید که وقتی هم سن و سال من شدید یک آقای حاجی داشته باشید.
خدا همه ی حاجی ها را برای همه سیدها حفظ کناد.
آمین.

ای بی‌وفا؛ رسم وفا از پیامک تبلیغاتی نیاموزی چرا؟
او با همه بیگانگی هر روز -حداقل- سه بار به ما سر می‌زند

به مناسبت هفدهم دی ماه