عزیز که خودکار را بر می دارد تا پای صلحنامه را امضا کند، چشمم خیره می ماند به گردش دستش و خطوط آشنایی که آن همه سال بارها و بارها پای رضایتنامه ها و کارنامه های مدرسه ام نقش بسته بود.

چقدر دلتنگ این امضا بودم و نمی دانستم.

...اذعان می‌کنم که جنگی روانی انجام می‌دهم. اما این جنگ روانی براساس واقعیت موجود و داده‌های درست است.
ما جنگی روانی را که در آن دروغ و فریب باشد، انجام نمی‌دهیم. بلکه جنگ روانی ما براساس داده‌ها و واقعیت‌ها است و اسرائیلی‌ها این امر را می‌دانند...

خلاف طریقت بود کاولیا
تمنا کنند از خدا جز خدا

زندگی نامه خودنوشته (اتوبیوگرافی)
به روایت اول شخص

شروع: 9 و 30 دقیقه صبح
پایان: حوالی عصر

و ازلفت الجنه للمتقین
و برزت الجحیم للغاوین

صدق الله
شعرا - 90 و 91

بهش میگم:
«پارسال این موقع یادته؟ اگه بهت می گفتم که یک سال دیگه توی ماشین میشینیم کنار هم و دو تا دلستر باز می کنیم که بخوریم در حالی که نه تو دیگه دانش آموز اون مدرسه ای و نه من معلمش، و جفتمون هم خوشحالیم و خدا رو شکر می کنیم، باورت میشد؟»
خودش رو میزنه به اون راه. اما میدونم که ته دلش هنوز هم باورش نمیشه...

.

.