رایوپخش ماشین را که دزد برد، سه چهار ماهی جایش خالی بود تا به صرافت افتادم جایش را با همان رادیوپخش فابریک (اصلی، اولیه، ؟) که هشت سال پیش به محض گرفتن ماشین عوضش کرده بودم پر کنم. یک رادیوپخش سنتی از عهد آنالوگ که بجای سی دی و آیوایکس و یواس‌پی، نوار کاست می‌خورد! دور تا دور تهران را گشتم تا بالاخره یک مغازه توی بازارچه ده ونک حاضر شد خودش را خسته کند و این دستگاه عتیقه را روی ماشین ببندد.
راستی، آخرین باری که نوار کاست دیدید کی بود؟
دیشب رفتم توی انباری عزیز و چند تایی کاست قدیمی پیدا کردم و گذاشتم توی داشبورد ماشین. بر خلاف انتظارم بچه‌ها خیلی از دیدن هیبت نوار کاست تعجب نکردند. حق هم دارند. مگر چه چیزی را دیده‌اند که این را ندیده باشند؟
حدس می‌زنم بعدها برای هم‌کلاسی‌هایشان تعریف کنند که «ماشین بابام از اون نوار قدیمی‌ها می‌خورد» و بچه‌های کلاس با تعجب بگویند «مگه میشه؟ مگه داریم؟!»
راستی، آخرین باری که نوار کاست دیدید کی بود؟
دیشب رفتم توی انباری عزیز و چند تایی کاست قدیمی پیدا کردم و گذاشتم توی داشبورد ماشین. بر خلاف انتظارم بچه‌ها خیلی از دیدن هیبت نوار کاست تعجب نکردند. حق هم دارند. مگر چه چیزی را دیده‌اند که این را ندیده باشند؟
حدس می‌زنم بعدها برای هم‌کلاسی‌هایشان تعریف کنند که «ماشین بابام از اون نوار قدیمی‌ها می‌خورد» و بچه‌های کلاس با تعجب بگویند «مگه میشه؟ مگه داریم؟!»
پ.ن:
کاست خوب چی دارید؟
کاست خوب چی دارید؟
# زندگی
- ۲ نظر
- شنبه ۲۰ آبان ۱۳۹۶
