گر از دوست چشمت به احسان اوست
تو در بند خویشی، نه در بند دوست

...

چه تصوری از یه اداره داری؟ یه چیزی تو مایه‌های نقطه‌چین مهران مدیری؟ یه مشت آدمِ بیهوده‌ی بی‌احساس چاپلوس؟ سَر و سِرّ شون با هم بخاطر پول و اضافه‌کاری و این‌هاست؟

بعدش اگه بگم امروز رییسم اومد تو اتاقم و راجع به عطر انبوه بوته‌های یاس با هم حرف زدیم چی میگی؟
اگه بگم رییسم داره یه کاروان آدمای جور وا جور رو، با پیگیری دلسوزانه و خارج از برنامه‌ی کاری، می‌بره کربلا چی میگی؟
اگه بگم روی میزش توت خشک و نخودچی و خرمازاهدی میذاره که بچه ها بخورن و کیف کنن چی میگی؟

من چی بگم؟

إِنَّ الَّذِینَ آمَنُوا
وَعَمِلُواالصَّالِحَاتِ
سَیَجْعَلُ لَهُمُ الرَّحْمَنُ
وُدًّا

صدق الله

مریم-96

گر برود جان ما در طلب وصل دوست
حیف نباشد که دوست، ‌دوست‌تر از جان ماست

...

امروز هم به وعده‌ی وصل تو شام شد
عمرم به وعده‌های محالت تمام شد

...

چه خوبه که هیشکی جواب آدم رو نده...

آنلی گاد!

چه بده که هیشکی جواب آدمو نده...

سیدعلی: شدیداً جات خالیه. هوای «رومه» خیلی خوبه. کاش موبایل آنتن نمی دارد!

*
محمد: سلام. مگه نمیای جهادی؟
من: متأسفانه توفیق نداریم. خودت حساب کن الان چه حالی دارم.
محمد: حال مارم گرفتی! مجبورم جاتو خودم پر کنم!

*
سیدعلی: سلام. اگه بگم رفتم فرهنگی، نمیخندی بهم!!؟

*
جلال: منتظر بودم ببینمت. بازم که از جاماندگان شدی!

ادامه دارد...

*
وقتی این پیامک را گرفتم اصلاً متوجه منظورش نشدم؛ تا این که امروز این را دیدم.
دمش گرم و سرش خوش باد.