داشتم یکی از وبلاگ‌های قدیمی‌ام را دوباره‌خوانی می‌کردم. دیدم ده سال پیش این سوال‌ها را گوشه‌ی وبلاگم نوشته بودم که خودم و مخاطبانم به پاسخ آن‌ها بیاندیشیم:

ای بی‌وفا؛ رسم وفا از پیامک تبلیغاتی نیاموزی چرا؟
او با همه بیگانگی هر روز -حداقل- سه بار به ما سر می‌زند

به مناسبت هفدهم دی ماه

به سه دلیل موافق کاندیداتوری ایشان نبودم.
بررسی‌های من نشان می‌داد بعد از ریاست جمهوری مقام معظم رهبری، هر دوره حدود ۱۰ سال از سن رئیس‌جمهور کم شده و در نتیجه الان باید کسی رای بیاورد که به لحاظ سنی متولد دهه ۴۰ باشد.
دلیل دوم این بود که مردم بعد از آقای احمدی‌نژاد دیگر به یک روحانی رای نمی‌دهند.
دلیل سوم این بود که بعد از احمدی‌نژاد افرادی که وجهه مردمی ندارند به سختی می‌توانند از مردم رای بگیرند و به ایشان گفتم شما مردمی نیستید.
آشنا در ادامه به پاسخ روحانی اشاره کرد و اظهار داشت:‌
روحانی به من گفت دقیقا به همین سه دلیل در انتخابات رای خواهم آورد. او گفت «به این دلیل که مردم دیده‌اند مملکت بچه‌بازی شده منتظرند یک نفر بیاید که سرد و گرم را چشیده باشد. دوم اینکه مردم دیدند این کلاهی‌ها کار را خراب کردند و حالا می‌گویند صد رحمت به آخوندها و سوم اینکه مردم از کارهای خیابانی خسته شدند و کسی را می‌خواهند که حرف، قیافه و پرستیژش اعتبارآور باشد.»

مصاحبه دکتر آشنا با نشریه اندیشه پویا

در این هفته دو بخش مختلف بالادستی از داخل سازمان ضمن ارایه‌ی گزارش مفصل تحلیلی از عملکرد واحد ما، به تقدیر و تحسین فعالیت‌های مجازی ما پرداخته‌اند.
نکته‌ی قضیه این‌جاست که هر دوی این گزارش‌ها با مهر محرمانه ارسال شده و قابل انتشار نیست.

فتأمل!

در نتیجه اگر از آنهایی هستید که:

هنوز «Yahoo»، «Hotmail»، «Outlook»، «AOL Mail» و «Gmail» را به «میهن‌میل»، «میل‌دیتا»، «چاپار»، «وطن‌میل»، «صبا‌میل» و دیگر سرویس‌دهنده‌های ایمیلِ ایرانی ترجیح می‌دهید؛
«کلوب»، «افسران»، «فیس‌نما»، «هم‌میهن» و ده‌ها شبکه اجتماعی ایرانیِ دیگر را گذاشته‌اید و در «Facebook»، «orkut» یا «Google plus»، پلاس شده‌اید؛
«Yahoo Messenger»، «Google talk»، «PalTalk»، «Skype»، «Google Voice» و «iChat» را برای چت و مکالمه اینترنتی، مطمئن تر از نمونه‌های داخلی می‌دانید؛
به «Blogger» بیشتر از «بلاگفا»، «میهن‌بلاگ»، «بلاگ‌اسکای»، «بلاگ»، «پارسی‌بلاگ»، «جوان‌بلاگ» و این‌همه سرویس‌دهنده وبلاگِ ایرانی اعتماد دارید؛
از «ساینا» بی‌خبرید و هنوز «Internet Explorer»، «Google chrome» و «Safari» را رها نکرده‌اید؛
پیامک‌ها، مکالمات، فیلم‌ها، تصاویر، اطلاعاتِ مربوط به تردد و تنفسِ خود را به گوشیِ «Google Android»تان سپرده‌اید؛
باور ندارید که «آپارات» که هیچ، حتی «یوتیوب دات آی‌آر» هم شرف دارد به «YouTube»دات کام؛
اجازه می‌دهید «مرغِ مگس‌خوارِ Google» شما را شکار کند ولی از موتورهای جستجوی «سلام»، «پارسی‌جو»، «ریسمون» و «مه‌جو» استفاده نکنید؛
یا تا کنون از «مترجم پارسی‌جو» استفاده نکرده‌اید و «Google Translate» را بهترین می‌دانید؛
هنوز «Google Desktop»، «Google Docs»، «Google Analytics»، «Google Groups»، «Google Mobile»، «Google Calendar»، «Google Adwords»، «Startup Weekend» و «Google Panoramio» را «فقط سرویس» می‌دانید و بجای «لنزور» و «نگارخانه ایرانی»  از «Google Picasa» و «Yahoo Flickr» استفاده می‌کنید؛
بهتر است بدانید که بیش از آنچه شما از خود و دوستانتان می‌دانید، آنها از دوستانتان و شما می‌دانند.

این بخشی از مطلبی است که آقای روح‌الله مؤمن‌نسب در وبلاگش نوشته و به نظرم حاوی پیشنهادهای قابل تأملی برای من و شماست.

۸:۰۰ تا ۹:۳۰ - میدان صدم فرجام (بازی‌های رایانه‌ای - جلسه دوم دانش آموزی - منطقه ۴)
۱۰:۰۰ تا ۱۲:۳۰ - سردار جنگل (ویرایش فهرست ترجمه جدید جوشکاری با گاز محافظ)
۱۳:۰۰ تا ۱۴:۳۰ - میدان توحید (بازی‌های رایانه‌ای - جلسه دوم دانش آموزی - منطقه ۲)
۱۵:۰۰ تا ۱۷:۰۰ - بلوار فردوس (بازی‌های رایانه‌ای - تک جلسه اولیای دبیرستان)
۱۸:۰۰ تا ۲۱:۳۰ - میدان حسن آباد (حلقه ولایت - ماللهند)
۲۲:۰۰ - چهار راه نظام آباد (خواب!)

به عنوان یک «معلم تاریخ معاصر ایران به رسانه اهمیت دهنده» لازم بود که استرداد را ببینم.

در یک جمله: «فیلم الکن و محترمی است در بیان تاریخ» و کاملاً بر روی پیش‌دانسته‌های مخاطب سوار است. یعنی اگر شما از اختلافات اشرف پهلوی و دکتر مصدق، سپهبد زاهدی و وابستگی‌هایش، رکن دو ارتش و ماجرای تسویه‌ی توده‌ای‌ها، تاریخ جنگ جهانی دوم و کنفرانس تهران و ... چیزی ندانید، از ماجرای فیلم بغیر از جلوه‌های ویژه سینمایی و تعلیق و کشش نیم‌بند داستان چیز دیگری دستگیرتان نمی‌شود.

پس دانش‌آموزان کلاس سوم دبیرستان من حداقل لازم است که دو بار فیلم را ببینند و در بین این دو بار هم یکی دو ساعت مطالعه و گفتگو درباره‌ی ابهاماتشان داشته باشند.

*
از نظر سینمایی هم استرداد از آن فیلم‌های درجه دویی است که هالیوود حداقل سالی چهل پنجاه تا می‌سازد و به یک‌بار دیدن می‌ارزد. هر چند که ایراد زیاد دارد و در یادها نمی‌ماند.
معلوم است که یخ عوامل سینمایی ایران با سالی یک فیلم در این سطح باز نمی‌شود و با این سرعت محال است که جایی در عرصه‌ی بین‌المللی باز کنیم.

دنیای مجازی، نگاشت ناقصی از دنیای حقیقی است.
آدم‌های دنیای مجازی گاهی اوقات باید پایشان را به دنیای حقیقی بگذارند؛ کتاب بخوانند؛ راه بروند؛ حرف بزنند؛ ببینند و دیده شوند؛ تا مبادا یادشان برود که دنیای مجازی نگاشت ناقصی از دنیای حقیقی است: دوستی‌هایش و دانستنی‌هایش.
*
حالا که هوا کم کم سرد شده، فصل پنجم حلقه کم کم دارد گرم می‌شود. (دبلیو)
کاش قدر هر لحظه‌اش را بدانیم.
گاهی حاشیه‌ها مهم‌تر از متن است.

این نماهنگ کوتاه و خوش‌ساخت از حسین دهباشی با موضوع «تحلیف رییس جمهور» را نقطه عطفی در حرکت فرهنگی رسانه‌ای دولت تدبیر و امید تلقی می‌کنم.

اگر پیش از این لازم بود برای نسل جدید ساعت‌ها درباره‌ی مفاهیم و موضوعات «التقاط»، «تساهل و تسامح» و «خر و خرما» سخنرانی کنیم، با دیدن همین فیلم سه دقیقه‌ای به همه‌ی این اهداف دست می‌یابیم.
*
از امیرحسین عزیز ممنونم که این دریچه را به روی ما گشود.

سواد رسانه‌ای، درآمدی بر شیوه یادگیری و سنجش
دکتر علی طلوعی
دفتر مطالعات و برنامه‌ریزی رسانه‌ها
۲۷۲ صفحه، ۴۵۰۰  تومان

اثر حاضر در ۶ فصل تنظیم شده و نویسنده در آن به تفکیک ویژگی‌های سواد  رسانه‌ای، فعالیت‌های بین‌المللی در زمینه سواد رسانه‌ای، اصول، ضرورت‌ها و شیوه‌های آموزش سواد رسانه‌ای، را مورد بررسی قرار داده است. ضمن آنکه شیوه‌های پژوهش و ارائه پرسشنامه سواد رسانه‌ای نیز در آن مورد توجه قرار گرفته است.

.

استفاده ایمن از دستگاه‌های همراهتان
درست این است که: از خدمات ما در حال انجام کارهایی که به دقت و هوشیاری کامل شما نیاز دارند، مانند رانندگی، استفاده نکنید چون خدمات ما ممکن است باعث پرت شدن حواس شما شوند. و البته همیشه هنگام رانندگی از قوانین پیروی کنید.

خط مشی‌ها و اصول اساسی

*
خدمات ما ممکن است باعث پرت شدن حواس شما شوند.
خدمات ما ممکن است باعث پرت شدن حواس شما شوند.
خدمات ما ممکن است باعث پرت شدن حواس شما شوند.
...

...
+ نسل ما خیلی در شبکه‏‌های اجتماعی اینترنتی اوقات خود را صرف می‏‌کند ، این به خلاقیت کمک می‏‌کند یا خیر؟
من خودم این ابتلا را داشتم. هفته‌‏ای یک بار در اینترنت می‌‏نوشتم. در سال ۸۱ تا ۸۴ در سایت لوح. در آن دوره به این نتیجه رسیدم که اگر مثلاً کسی می‏‌خواهد شعری درباره ایمان بنویسد، در نوشته‏‌هایش نباید چیزی درباره ایمان بنویسد و در اینترنت بگذارد، چرا که ممکن است کسی بگوید این خوب است یا بد. این در روحش تاثیر می‏‌گذارد، در حالی که اثرش باید در خلوت شکل بگیرد. مثلاً اگر رمانی درباره تهرانِ قدیم دارم، هیچ مقاله‌‏ای در این باره نباید بنویسم. بعدتر چیز مهم‏تری را فهمیدم، اینکه اصلاً چیزی را نباید بنویسم! به این دلیل که من احساس می‏‌کردم که مطلب مرتبط باعث می‏شود که هنگام نوشتن آن مطلب، دیگر درباره آن هیجان نداشته باشم. بعدتر فهمیدم که هروقت می‏‌نویسی مقداری از هیجان ذخیره شده‏‌ات را بیرون می‌‏ریزی .یعنی تو با هیجانت می‌‏نویسی، با آن شوری که داری فکر می‏‌کنی داری کارِ مهمی را انجام می‌دهی. این هیجانت با آن نوشتن از بین می‌‏رود، فلذا من مطمئنم که نباید در اینترنت نوشت.
اگر شخصیت سیاسی بودم جایی برای تخلیه هیجانات این چنینی نداشتم، این توییتر و فیسبوک می‌‏شود جایی که هم با آدم‌‏ها ارتباط بگیرم و هم هیجاناتم را تخلیه کنم.
با این شبکه‏‌های اجتماعی به عنوان فعال کاملاً مخالفم! من می‏‌گویم در این جمع‏ها باید زنده باشیم ولی ناطق نباشیم، زنده بودن با ناطق بودن خیلی فرق می‏کند.

از مصاحبه‌ی رضا امیرخانی

بعد از دو سال و نیم، آخرین برنامه‌ی سایه روشن را ضبط و پخش کردیم. البته این برنامه همچنان در جدول پخش قرار دارد و ممکن است تا مدت‌ها تکرار شود. در مجموع تجربه‌ی خوب و لازمی بود.
پیشنهاد می‌کنم آخرین قسمت این برنامه را که همین امروز پخش شد بشنوید. جمع‌بندی چند جلسه بحث درباره‌ی آثار رسانه بر خانواده؛ و از همه مهم‌تر راه‌کارهای کم کردن این آسیب‌ها.
به نظرم یک‌بار شنیدن این نکته‌ها برای هر پدر و مادری واجب است.

تأثیر رسانه بر روابط همسران

بعد از ظهر پنجشنبه، خیابان ولیعصر، بالاتر از پارک ساعی
جای پارک در سایه، خیابان خلوت، دفتر آرام و زیبا
همین‌ها کافی است تا این دیدار را به فال نیک بگیری.
معماری دلنشین، جوان‌های فعال و مذهبی، چای خوش طعم، تولیدات قوی و ممتاز، کار تیمی و حرفه‌ای، افق روشن و رفیقی که از او چیزهای بسیاری آموخته‌ای.
فی الجمله به قول سعدی «زبان از مکالمه او در کشیدن قوّت نداشتم و روی از محاوره او گردانیدن مروّت ندانستم که یار موافق بود و ارادت صادق»
هر چند که جلسه در ابتدا فقط برای تجدید دیدار و خوش و بشی دوستانه بود، اما خوشبختانه من برای ادامه‌ی آن «دستور جلسه» داشتم و الحمدالله بعد از چند سال بلاتکلیفی تصمیم‌های خوبی برای ادامه‌ی یک همکاری اخوینی گرفتیم.
حس خوب برداشته شدن یک بار سنگین از دوش، حس خوب تماشای رشد یک رفیق، حس خوب پینگ‌پونگ بازی کردن با دو راکت، حس خوب خوردن کیک در جشن تولد، حس خوب تنفس و حس خوب چشیدن ثمره‌ی صبر کردن.
درود خدا بر او که فرمود: «خداوند ادامه‌ی دوستی دیرینه را دوست دارد. پس آن را ادامه دهید.» و فرمود: «صبر کلید گشایش‌هاست.»

حالا سه ماهه شده‌اید و یک فصل کامل زندگی کرده‌اید.
در این روزها افراد زیادی بارها از من خواسته‌اند تا تصاویری از شما منتشر کنم تا آن‌ها هم شما را ببینند. در پاسخ به این درخواست در چند مورد برخی عکس‌های‌تان را با قید توضیحی «محرمانه» برای دوستانم فرستاده‌ام. البته مجبور شدم تقریباً برای همه‌شان توضیح بدهم که منظورم از «محرمانه» این است که این تصویر را فقط برای تماشای خود شما فرستادم و خواهش می کنم که به هیچ وجه ذوق زده نشوید و این تصاویر را در فضای مجازی به اشتراک نگذارید.
برای این نوع رویکردم به انتشار تصاویر شما چندین دلیل محکمه پسند دارم که فقط همین اولی آن‌ها کافی‌ست:
«شما دو نفر انسان مستقل از من هستید و هر چند من ولی شما محسوب می‌شوم، اما موظفم از حریم خصوصی شما محافظت کنم. شما خودتان بعدها باید تصمیم بگیرید که چه تصویری از خودتان منتشر کنید و چه تصویری را از بین ببرید. من هر چقدر هم که پدر مقدسی باشم حق ندارم خودم به تنهایی برای تعیین محدوده‌ی حریم خصوصی شما تصمیم بگیرم. فکر می‌کنم این بدیهی‌ترین تفاوت بچه‌ی آدم با حیوان دست‌آموز خانگی باشد.»