بزرگ‌ترین دل‌خوشی این‌روزهای زرد من
غرق‌شدن در خاطرات قرمز سال‌های کودکی
و اشک ریختن برای زندگیِ آدم‌ها در وضعیت سفید است

یه جایی خوندم که وقتی اسلحه‌ی گرم به ایران اومد خیلی از جنگ‌جوهای اون موقع نامردی می‌دونستن که از راه دور به دشمنشون شلیک کنن. پهلوون‌های قدیم حتماً باید پنجه‌شون به پنجه‌ی دشمن قلاب می‌شد تا اسمش رو میذاشتن جنگ.
*
الان که دیگه همه عادت کردن با توپ و تفنگ و موشک بجنگن و انواع و اقسام روش‌های فیزیکی و شیمیایی ناکار کردن طرف مقابل رواج داره، نمی‌دونم چرا همون حس پهلوون‌های قدیمی رو نسبت به «جنگ رسانه‌ای» دارم. به نظرم نامردیه که وقتی کسی حضور نداره که مشت بزنی توی صورتش یا لااقل در تیررس نیست که به طرفش شلیک کنی، بیای با ابزارها و تکنیک‌های رسانه‌ای پوستش رو بکنی و نیست و نابودش کنی.
*
نمی دونم. شاید صد سال دیگه این روش هم همین‌قدری که الان تانک ذوالفقار و آر پی جی هفت و موشک شهاب سه مردونه به نظر می‌رسه، موجه جلوه کنه.

از همه‌ی تکنیک‌های ارتباط عمومی و برخورد اثرگذار و اینا که بلد بودم استفاده کردم تا به آقای تهیه‌کننده‌ی محترم بفهمونم که به جای اون چهار تا فایل تکراری و قدیمی، از میان‌برنامه‌های جدید و باکیفیت استفاده کنه.
آقا رفته نمایش دفاع مقدس ساخته؛ وسط خط مقدم که حاجی سیدش رو کشتن؛ وکال هزاردستان گذاشته! به خیالش چون از تازه‌های آرشیو استفاده کرده باید تقدیر هم بشه.
این‌جا یه دیوار درست و حسابی هم پیدا نمیشه که سرم رو بکوبم بهش.
*
خود وکال خیلی هم خوبه. اما آدم خودش باید عاقل باشه. به این بهانه بشنوید:

هزاردستان

یک دوره‌ی کامل منابع آزمون کارشناسی ارشد رشته‌ی علوم تربیتی (شامل کتب اصلی، جزوه‌های آموزشگاهی و آزمون‌های تستی) موجود است.
با احترام تقدیم می‌گردد به دوستی که خداوکیلی استفاده کند.

هیچ شرحی بر دو مطلب زیر نمی‌نویسم. مخاطب خاص، خودش می‌فهمد:

نمونه ای از طرح کامل جذب نیرو در یک مجموعه دانشجویی- 1
نمونه ای از طرح کامل جذب نیرو در یک مجموعه دانشجویی- 2

کار کردن برای شهدا لیاقت می‌خواد. عرضه هم می‌خواد. حوصله هم می‌خواد. همت هم می‌خواد.

باید خودشون بطلبن.
الان نمی‌فهمی چی میگم.

روی دیوار «سردخانه محل نگهداری اجساد» کنار قبرستان یکی از شهرهای شمال کشور، به خط نستعلیق خیلی خوش نوشته بود:

مرگ اگر مرد است گو نزد من آی
تا در آغوشش بگیرم تنگ تنگ

به قول اون رفیقمون: «یکی زیر بغل مولوی رو بگیره...»

به این‌جا که می‌رسی همیشه اول خیال می‌کنی که به کس دیگری کمک کرده‌ای.
اما خوب که فکر می‌کنی می‌بینی به خودت کمک کرده‌ای.
منتی بر دیگران نیست.
امان از دل سیاه شیطان...

*
ایمان، محمد، سیدعلی، امیرحسین، صادق، علی و از این دست بسیار...

خدایا؛
مرا یکی از این هزاران، قطره‌ای از این دریا و دانه‌ای از این پیمانه بپذیر.

با توجه به «سیر مطالعاتی قرآن کریم» که ابتدای ماه مبارک منتشر کردم، امروز سهم آخر، سهم بیست و نهم خوانده می‌شود: سوره‌ی برائت.
در سینما اصطلاحی هست به نام «چک اول». یعنی در اولین صحنه‌های یک فیلم آن‌چنان حادثه‌ی تکان‌دهنده‌ای اتفاق می‌افتد که بیننده را میخ‌کوب می‌کند و تا نیمه‌ی فیلم دنبال خودش می‌کشاند. ولی ظاهراً سیر مطالعاتی ما با «چک آخر» تمام می‌شود؛ خیلی تلخ و گزنده.
نهال سبز اسلام در آخرین ماه‌های حیات پیام‌بر صلی‌الله‌علیه‌وآله به شدت با آفت منافقین روبروست و این از کلمات مبارکی که امروز تلاوت می‌کنیم کاملاً معلوم می‌شود.
*
جهان اسلام باید یک‌بار تکلیف خودش را با این مسأله روشن کند که این منافقین بعد از رحلت پیام‌بر صلی‌الله‌علیه‌وآله کجا غیب می‌شوند که هیچ ذکری از آن‌ها در تاریخ‌های رسمی نیست؟